Vroege voorjaarsdagen

31 July 2016

Vroege voorjaarsdagen

Het is nog erg vroeg in het jaar wanneer ik na 3 maanden zonder een enkele keer te vissen (wegens rugproblemen) samen met één van mijn vaste vismaten de boot te water laat om eens een eerste poging te wagen op onze favoriete vissoort, de snoek. Deze dag staat in het teken van exploreren van nieuwe stekken en genieten zondermeer, even weg zijn van de alledaagse drukte. We hebben geen verwachtingen en nemen het wel zoals het komt. Na een lange, erg koude vaartocht komen we op een voor ons nieuwe stek aan. Deze periode leent zich uitstekend om stekken te leren kennen die je later op het jaar dan hoopt af te romen.  Wanneer de meute weer los gaat op de alom bekende hotspots, kan je hier in alle rust je ding doen. Het is snel raak voor mijn vismaat Jeroen hij vangt werpend een mooie snoek die slechts enkele cm’s tekort schiet om de metergrens te halen.

Een 25cm  savage gear hering shad voorzien van een ratel in de staart traag en diep gevist wist deze mooie vis te verleiden. Een uurtje later driften we over een mooi ‘gat‘ waar een slordige 8m water staat. We vissen beide ook 1 hengel met een aasvis op een fireball montage. In deze trage periode is dit wel een leuke extra die bijvoorbeeld alsnog gegrepen kan worden door een vis die getriggerd werd door het kunstaas maar niet doorgezet heeft. Midden boven het gat roept mijn maat (er komt een symbool van 8m omhoog richting jou aasvis) . Mijn montage hangt mooi in het bereik van de humminbird trandsducer. Ik roep hem nog toe ‘ stop met zeveren’ wanneer hij roept ‘ja nu hij is er bij hij is daar!) Ik kijk naar mijn troldobber en zie deze onderwater verdwijnen meteen gevolgd door een heerlijk ratelende reel. Ik geef snel wat draad bij, neem de hengel uit de steun, draai de draad strak en geef een flinke mep. De vis biedt meteen hevig weerstand en zwemt schuin onder de boot door, ik steek de avid inshore onderwater zodat de lijn niet tegen de boot kan schuren, aan de curve van de hengel te zien is dit geen lichte vis. Maar helaas alle spanning valt na enkel lompe stoten weg, f*ck! Het enig spoor dat ik kan terugvinden op de aasvis zijn twee flinke tandafdrukken, geen enkel scheurtje of gaatje voor de rest. Dit moet vast een kapitale snoekbaars geweest zijn, we zullen het nooit weten… de komende uren zitten we meerdere malen naar het sonar scherm te staren als er weer een vis komt snuffelen aan een aasvis maar wat we ook proberen, doorbijten willen ze niet.

2 uur later is het dan toch nog prijs voor mij. Ik vang een mooie vis die net 1cm tekort komt om de meter te halen. Ik haak deze op een traag geviste ratelende jerkbait. Voor de rest krijgen we geen actie meer. Beste tevreden houden we het voor gezien.

Enkele dagen later keer ik met een andere vismaat terug naar dezelfde stekken. We vissen weer op dezelfde manier: werpend en 1 bijhengel met aasvis. Het water is terug kouder geworden en op een voorzichtige beet op een 12cm shadje na blijft het lang stil. We zien wel regelmatig dat er vissen komen ‘snuffelen’ aan onze aasvissen maar wat we ook proberen (snel/traag jiggen, hoger houden, lager houden, zo stil mogelijk houden enzo) bijten willen deze snuffelaars niet. Dan ontwikkelt er zich een slinks plannetje in mijn hoofd. Bij de aasvissen die ik die morgen uit de vriezer haalde zat ook 1 echt klein exemplaar (+-8 cm) deze zat vastgevroren aan een mooie voorn. Als ik deze kan aanbieden dan kan ik vast zo een snuffelende snorkel haken. Ohja gaandeweg hebben we vele mogelijke oorzaken van het hoge aantal snuffelaars besproken. Eén ervan was dat het wellicht snoekbaarzen zouden zijn van een gemiddelde maat. Deze zouden misschien afhaken bij een te grote aasvis (+20cm).  Ik duik in mijn tacklebox en zie de fireball kit van savage gear liggen.

Savage Gear Fire Ball Kit.

 

Deze gebruik ik zelden vermits ik maar zelden met een fireball vis en als ik dat dan doe is dat meestal met een zwaar exemplaar op snoek. Je kan immers niet uitsluiten dat je een vis haakt op de haak van de fireball zelf.  De savage gear kit is echt gemaakt om gericht op snoekbaars te vissen. Ultrascherpe dunstelige haken, verschillende loodgewichten met een superhandig snelwisselsysteem, voorgemaakte stingertjes en zelfs rubberen stoppertjes om de aasvis op de fireballhaak te fixeren. Omdat dit natuurlijk niet gepland was kan ik niet anders dan mijn spinhengel te gebruiken. Met deze set (st-croix avid salmon & steelhead en een okuma helios gold) vis ik normaal werpend met shadjes. Ik hang voor de zekerheid een stalen onderlijntje eraan en bevestig hieraan de fireball met het kleine visje en een bijhorend stingertje. Ik zorg dat de montage steeds 20-40 cm boven de bodem zweeft. Het plan is als volgt, ik werp verder met mijn andere hengel en als we weer een symbool tegenkomen haal ik de spinhengel snel uit de steun en probeer een mogelijke snuffelaar te verleiden. Natuurlijk komen we geen alleenstaande “symbolen” meer tegen. Ik krijg mijn montage ook niet continu in het bereik van de transducer omwille van de grotere lengte van de spinhengel en het feit dat mijn boot voorzien is van vast gemonteerde hengelsteunen. Dan net wanneer ik een nieuwe worp wil maken hoor ik de slip van de molen ‘ tik tik titik’ ik kijk en zie de top lichtjes krommen, ik leg snel mijn handhengel neer en hou mijn handen boven de steunhengel, klaar om toe te slaan ‘ tiktik tik tik’ ik wil geen risico lopen dat de vis de montage te diep inslikt en wil aanslaan. Maar nog voordat ik de hengel uit de steun heb plooit de hengel bijna dubbel onder de boot en loopt de slip traag maar zeker af. Met 1 hand op de spoel sla ik aan en het lijkt alsof ik vasthang. Ik zet druk en voel dat er toch beweging inzit, ik pomp het logge gevaarte vrij snel tot enkele meters onder de oppervlakte, we zien het silhouet van een moddervette winterdame! “ bak bak dikke bak” de paasklokken gaan al luiden bij mijn vismaat hij duikt op het schepnet (zo een vis op licht materiaal, dan nemen we geen risico’s) steekt het net in het water en ik probeer de vis in 1 keer naar boven te pompen zodat hij haar kan scheppen voordat ze “wakker” wordt. De eerste keer mislukt dit , ze duikt enkele meters de diepte in (ik heb natuurlijk totaal geen verhaal met dit lichte spul) maar blijft dan ter plaatse hangen. Ik zet opnieuw druk en probeer haar nog eens rechtstreeks het net in te trekken , gelukkig zit ze nog steeds in wintermodus en lukt het nu wel!

Enkele “vreugde kreten, vuistjes en big mamma time’s” later wordt alles snel in gereedheid gebracht. De vis wordt onthaakt (de dreg en de fireball haak hebben stand gehouden) en mag even in de savage gear boat cradle bijkomen. De hengels worden op een hoop gedumpt (zelfs een goed georganiseerde boot verandert op zo een moment in no time in een grote puinhoop), camera aangezet en dan mag ze op de foto, op de meetmat en daarna weer terug het water in. Helaas was ik mijn weegschaal vergeten, maar ik schat de vis achteraf op iets meer dan 13kg, we vingen een weekje later nog een soortgelijke moddervette vis die 1cm korter was en deze zat rond de 12.5kg. Het gewicht blijft moeilijk in te schatten.  Daarom zijn we dit seizoen van plan vaker vissen te wegen, gewoon om een beter inzicht hierin te krijgen.

Geen nieuw PR maar wel 115.5 zwaarlijvige centimeters. Mijn plannetje is gelukt, er kwam wel een andere vissoort boven dan verwacht dus of ik de code van de snuffelaars echt gebroken heb? Neen, dat niet, maar het was toch weer een mooie en leerrijke visdag en dat op nieuwe stekken. Dat beloofd!