Zweden 2017

23 August 2017

Zweden 2017

Foto vanaf het middenstuk van Bunn met zicht op het zuidelijke deel.

Een trip naar Zweden, een droom voor veel roofvissers, zo ook voor ons. Toch kwam het er om een of andere reden maar niet van. Totdat we in april 2016 de jongens van https://fishing-in-sweden.com mochten bijschrijven op de affiche van ons opendeurweekend. Ze waren die week al bij onze Nederlandse collega’s, Wout van Leeuwen Fishing & Outdoor te gast geweest en besloten nog enkele dagen langer te blijven om een dag met Luc Coppens te vissen en om ook een dag bij ons aanwezig te zijn samen met Luc.

Van links naar rechts: Luc Coppens, Henrik Olsson en Michael Kleemann.

Henrik is bioloog, visgids en zit in het Westin team. Hij bepaalt mee op vraag van de klant welk water het meest geschikt is, afhankelijk van welke vissoort je wilt belagen en de periode waarin je wilt gaan. Ook kan je hem inhuren om te gidsen. Hij is een echte pelagic specialist en kan je de kneepjes, om deze techniek op een verantwoorde manier te beoefenen, aanleren. Wil je een wat uniekere vissoort belagen dan kan je met hem ook achter de magische Arctic Char aangaan!

Bij de visserij op half-water komt het op de details aan. Deze grootmeester kan je de kneepjes leren.

De Arctic Char: een wondermooie vis!

Michael is verantwoordelijk voor de administratieve kant van de verhuur van de huisjes, boten, visvergunningen enzo. Tijdens hun aanwezigheid waren we na het volgen van hun diapresentatie meteen verkocht. Je moet tijdig boeken want de huisjes zijn gegeerd. Logisch als je kwaliteit van deze huisjes ziet. Hierin is werkelijk alles aanwezig en kan je zonder schroom over premium class spreken.

De huisjes zijn echt wel tip-top, je kan er ook met de hele familie terecht.

Omwille van mijn vaste baan als leerkracht ben ik beperkt in de keuze van een vakantie. Jaja lach maar want het klopt: ‘leerkrachten hebben veel te veel vakantie’.

Maar deze dagen liggen jammer genoeg vast, dus geen mogelijkheid om in mei of juni te gaan. Voor Zweden is april een mooie maar risicovolle periode als je de snoeken wilt belagen voor ze gaan paaien, het zogeheten pre spawn fishing. Dan zijn de grootsten op hun grootst zullen we maar zeggen. Onze trip werd dus geboekt voor de eerste week van april. We kozen voor een huisje waar je met maximaal 6 personen terecht kan. (Voor grotere groepen hebben ze op deze locatie de mogelijkheid om nog een tweede en zelfs derde huisje te huren.) Normaal is een boeking 7 dagen maar omwille van familiale omstandigheden werden het er 5, waarvan we 4 volle dagen zouden kunnen vissen. We besloten dan ook met het vliegtuig te gaan. Vliegtuigtickets en extra bagage (hengelkokers) werden geboekt. Verder reserveerde ik een huurauto aan de luchthaven. Ga je voor 7 dagen of langer dan is de auto ook zeker een goede optie en dan kun je eventueel een eigen boot meepakken. Reken dan op 6 tot 7 uur rijden tot aan de nachtferry in Kiel, vertrek rond 19u en ’s morgens aankomst in Zweden. Hierna is het nog 2 tot 3 uur rijden tot aan deze locatie.

Het door ons gekozen huisje is direct gelegen aan lake Bunn, een medium helder meer van 1018ha dat bestaat uit 3 delen, elk met zijn eigen bijzonderheden en verschil in helderheid.

Het huisje (rechts vooraan) in het zuidelijke deel van lake Bunn.

http://www.jonkoping.de/see-bunn-schweden.html

In een langgerekte baai die vlak langs de privésteiger begint, vind je een klein charismatisch kanaaltje dat de verbinding vormt met het nabijgelegen Lake Ören. Dit is een helder en diep meer van 919ha. Het aantal grote snoeken op Lake Ören is hoog. Dit is dus the place to be als je graag voor de grote vissen gaat. De moeilijkheidsgraad is er natuurlijk ook wat hoger en omdat het zo diep is, warmt het trager op waardoor de paaiperiode er dus ook later is.

http://www.jonkoping.de/see-oren-schweden.html

Onze heenreis verloopt zeer vlot. Martijn, Jeroen en ik parkeren de wagen op de Q-park parking en worden van daaruit met een shuttle busje naar de luchthaven gebracht. Tim komt met de trein en ook hij is wonder boven NMBS-wonder op tijd daar. De vlucht vertrekt tijdig en we landen in Gothenburg Landvetter (GOT). We hopen dus ons strakke schema te kunnen verderzetten: geld afhalen, huurauto oppikken, richting huisje rijden, onderweg iets eten en een voorraad voor enkele dagen inslaan. Als dit vlot verloopt dan hebben we wellicht nog enkele visuurtjes over om het water alvast te verkennen.

Er bevindt zich een hele reeks verhuurbedrijven net tegenover de uitgang van de luchthaven, maar we kunnen het bedrijf waar we onze golf stationwagen gehuurd hebben niet vinden. We gaan het dan maar even bij de concurrentie vragen. Het bedrijf blijkt enkele dagen voordien failliet te zijn gegaan. De dame in kwestie is wel zo “vriendelijk” om ons een wagen van haar firma te willen verhuren. De wagen was al maanden op voorhand betaald dus daar konden we niet mee akkoord gaan. Na een zoektocht van 30min en nog enkele andere verhuurbedrijven binnengestapt te zijn, komen we bij Hertz aan. Zij blijken de zaken van het failliete bedrijf overgenomen te hebben. Binnen de 15min krijgen we de sleutels van een dikke Volvo V60 cross country AWD met winterbanden voorzien van spikes (de Zweden nemen geen veiligheidsrisico’s). Van een upgrade gesproken!

Volgas, nee eigenlijk eerder halfgas (de Zweedse politie blijkt erg strikt te zijn) vertrekken we totdat we bij de 2^de of 3^de afslag al een bordje met Burgerking zien. In België hadden we dat niet, dus de ideale plaats voor een snelle hap.

Burgerking delight.

Nadat iedereen 5min na het eten van de sponskes toch alweer spijt heeft van onze maaltijdkeuze, rijden we de autostrade verder af. Op zich is dat ook al leuk, zelfs daar is de natuur prachtig en het duurt niet lang voordat we de eerste reeën en grote roofvogels spotten. De rit is een kleine 200km waarvan de laatste over deels onverharde wegen, wederom een belevenis op zich. Eens aangekomen aan het huisje kunnen we al een eerste maal genieten van het prachtige water.

Titi, de eigenares van het huis, geeft ons een rondleiding. Ondertussen is ook Henrik aangekomen. Hij heeft nog een derde boot bij (onze 2 had hij al eerder die dag gebracht en lagen al klaar aan de steiger) die we samen met Jeroen naar het noordelijke deel van het water brengen voor een andere klant die enkele dagen later aankomt. Onderweg geeft hij al wat tips en info. We zien enorm veel veelbelovende stekken maar de watertemperatuur is met 3-5 graden wel aan de erg lage kant. Blijkt dat het laatste ijs pas 2 dagen voordien gesmolten is. De winter heeft helaas uitzonderlijk lang geduurd. De vissen zullen dus wellicht nog niet aangekomen zijn in de ondiepere baaien, maar hopelijk liggen de grote vrouwtjes er wel al vlakbij te wachten. Bij terugkomst aan onze steiger controleren we samen de boten. Het zijn Alumacraft aluminium boten van maar liefst 5 meter, voorzien van 20pk Mercury motoren en Minn Kota I-pilot fronttrollers. Verder hebben ze een Humminbird Helix 5 fishfinder, een zeer groot Westin schepnet, Westin onthaakmat en 4 hengelsteunen. Kortom topmateriaal, 1 van de bootsets was zelfs splinternieuw. Deze set hebben we dan ook met veel respect voor het kostbare materiaal ingewijd.

In de 5m lange Alumacraft is er een zee van ruimte voor de opvarenden.

In elke boot is er een groot schepnet en onthaak/weegmat van Westin aanwezig.

Een Humminbird Helix 5 helpt je bij het lokaliseren van (aas)vis.

Met de 20pk Mercury halen de boten met 2 opvarenden een vlotte snelheid en ben je ondanks de 2000ha erg mobiel.

Om ervoor te zorgen dat we elke dag voldoende juice in onze accu’s hebben, kregen we ook 2 acculaders van Minn Kota waarmee we de battery power centers konden bijladen gedurende de nacht. Dit gebeurde in een afgesloten garage vlak langs ons huisje.

Na terugkomst aan de steiger praten we nog even bij terwijl we de fronttrollers installeren en testen maar dan moet Henrik vertrekken en zich klaar gaan maken voor de Predator Tour Sweden waaraan hij deelneemt. Ondertussen hebben Martijn en Tim al de hengelspullen verzameld in de veranda en enkele hengels opgetuigd. Niet veel later vertrekken we dan ook nog even voor een korte avondsessie. We werpen enkele plekken uit tussen de 1 en 7m diep en snuiven ondertussen de lokale atmosfeer op. Buiten enkele flauwe aanbeten op het ondiepe en vele mooie schooltjes aasvis en losse grotere symbolen op 7m geraken we niet. Als de zon verdwijnt, wordt het razendsnel koud en besluiten we om terug richting steiger te varen. We hebben gelukkig genoeg lagen kledij mee. In deze periode van het jaar is werken met lagen vaak beter dan 1 super dikke laag te gebruiken. De voorjaarszon is immers erg sterk, maar ze laat zich vaak maar enkele uren zien. Als toplaag kiezen ik en Tim steevast voor een tweedelig Geoff Anderson regenpak. Een investering die zich terug betaalt in comfort en duurzaamheid.

Tim warm en droog dankzij het Geoff Anderson regenpak.

Dag 1

Dat de nachten nog koud zijn is duidelijk, de auto en de boten zijn bedekt met een dun laagje ijs en het is ijskoud als we de boot in stappen.

We hebben aan de hand van lokale dieptekaarten en de info van Henrik een battle plan opgesteld. We beginnen meteen in de langgerekte baai vlakbij de steiger. Met beide boten, ieder 1 kant, driften we met behulp van de gps gestuurde fronttrollers de baai in. Na een goed uur hebben we het einde bereikt maar niemand heeft actie gehad. Er was ook geen aasvis te zien, met een diepste punt van 3m waarschijnlijk niet zo verwonderlijk met deze watertemperatuur. Aan het einde van de baai varen we door het prachtige kanaaltje richting Lake Ören. Wat een zicht met de opkomende zon die flauw door de takken op het water en het bos in schijnt. Halverwege, midden in een scherpe bocht, stopt Jeroen zijn boot en vaart achteruit naar een stronkje dat net boven het wateroppervlak uitsteekt. Blijkbaar wel een heel speciaal stronkje want beide heren zijn druk aan het wijzen en gebaren. Dus zelf ook maar even polshoogte nemen. Blijkt het een zwijn te zijn. Misschien door het ijs gezakt toen dit net niet meer sterk genoeg was? Meepakken voor op de BBQ wordt er geroepen… (BBQ, kolen enzovoort waren overigens ter onze beschikking bij het huisje.)

2 dagen voor onze aankomst was dit kanaaltje nog deels dichtgevroren, misschien zakte het zwijn door het ijs.

We varen verder totdat we in een baai van Ören uitkomen. Wat een zicht, super helder water, riet aan de oevers, waterplanten midden in de baai. Je weet gewoon dat dit een feestbaai is eens de vissen hier ingetrokken zijn. Tegen beter weten in werpen we een half uur her en der in deze baai met dieptes van 1 tot 2m. Noppes, dan over naar plan B: de ingangen van de ondiepe baaien uitvissen. Bij deze baai is de ingang relatief smal en verloopt de diepte snel naar 6m en meer. Veelbelovend maar weer niks, dus over naar plan C. We zoeken rietkanten op waar meer water voor staat. Honderden meters riet met 4-5m water voor en na enkele meters een mooi talud naar dieper water worden uitgeworpen. Tim gooit voorbij het diepe talud en ik gooi de rietkant uit. Aan de overkant van het water doen Jeroen en Martijn hetzelfde. Een dikke 2u later en een enkele beet en volger bij zowel ons, als in de andere boot verder, besluiten we om op het dieper water op zoek te gaan naar scholen vis.

We willen liefst zo veel mogelijk actief zoeken totdat we hopelijk wat concentraties vis tegenkomen. Het doorzetten op een bepaalde stek kunnen we later nog. Met 2000 hectare en maar 4 dagen in deze omstandigheden wordt het sowieso zoeken geblazen.

Die vinden we snel en veel maar ze zitten op 12m en dieper. Daar sta je dan als werpende snoekvisser. Dan maar weer verder zoeken op 10m, 9m, 8m, …. Hopende om iets binnen ons bereik te vinden. Op 9 tot 7m vinden we in 1 bepaalde zone her en der grote alleenstaande symbolen. Dus daar zijn we gaan werpen en hopen dat ze ondanks de lage watertemperatuur toch zin zouden hebben om omhoog te komen. De beet blijft helaas uit en we zien het al snel niet meer zo zitten op dit meer onder deze omstandigheden en varen terug naar het eerste meer. Hier vissen we nog heel wat veelbelovende stekken uit. De watertemperatuur is hier zo een 5-6.5 graden en het is over het algemeen minder diep. Iedereen, behalve ikzelf, weet nog 1 of 2 visjes te vangen. Allemaal komen ze uit het riet in ondiepe baaien waar de zon op staat. De temperatuur is best ok in de namiddag, met een zon die toch wel haar best doet. De kop is er af maar het is duidelijk dat we hard gaan moeten werken voor enkele vissen.

Jeroen met een visje van Ören.

Deze eerste avond heeft Jeroen slecht nieuws gekregen, een sterfgeval in zijn familie. We wisten dat dit zou kunnen gebeuren en hadden dit vooraf besproken. Hij zal een dag eerder vertrekken om tijdig thuis te geraken. Buiten het menselijk leed ook een grote domper op de groep natuurlijk, het is niet enkel een vistrip maar ook gewoon een vakantie onder vrienden.

Dag 2 kenmerkt zich door veel regen en harde wind, wat het vissen zeker niet eenvoudiger maakt in deze omstandigheden. De plaatsen waar de dag voordien wel nog wat actie was, blijven nu ook stil. We proberen in de namiddag eens met de spinhengel en klein spul of er iets tegen de oude plantenbedden te haken valt. We vangen 3 snoekjes op 10 minuten, maar dan willen ze niet meer. Na een koude dag besluiten we dan om rond 16u van het water te gaan en vanuit de veranda met een baco Jeroen en Martijn gade te slaan. Je hebt echt een mooi zicht van hieruit. Wolk na wolk zien we aankomen en opengaan boven onze vrienden, maar ze zijn taai en zetten door. Op dit deel zwemmen immers kapitale snoekbaarzen. Ze slagen erin enkele ondermaatse snoekbaarzen en baarzen te vangen alvorens zij ook terugkeren. De grote rovers tonen wel interesse in de shads maar ze haken doen ze niet.

Wel snoekbaars maar niet de kapitale exemplaren waar ze op hoopten.

Er is regelmatig interesse…

Dag 3

Deze begint zoals dag 2 met wolken en veel wind. We hebben nog 2 grote gebieden helemaal niet bevist. Natuurlijk hebben we in de andere gebieden ook maar her en der kleine plekken bevist, maar de tijd is nu eenmaal beperkt. We varen terug door het kanaal naar Ören. Op de plaats waar we grote losstaande symbolen zagen op de bodem gaan we met behulp van de I-pilot ankerfunctie traag en diep vissen. Ik werp met shads van 22 en 27cm, laat deze tot op de bodem afzinken en vis ze dan heel traag net boven de bodem binnen. Een zeer trage (je dekt zeer weinig water dus het is voornaam dat je dit doet op plaatsen waar je vis ziet of ze zeker verwacht) en saaie manier van vissen maar we moeten blijven proberen. Tim denkt er het zijne van en gooit lekker richting het riet, dat zich een 10m buiten zijn bereik bevindt, maar haakt wel op zijn 2^de of 3^de worp een zeventiger boven 5m water. Dit geeft ons moed. Even later haakt Martijn er ook eentje bij een onderwater uitloper van een groot eiland.

We zijn vertrokken of dat denken we toch. Dan kiest Tim opeens voor een wel heel speciale aanpak. Hij besluit de vissen te voeren 😊. Iets met slechte spaghettisaus A.K.A. teveel baco’s.

Na al dat voeren kon Tim wel een dutje gebruiken.

Ik krijg langs het grote eiland nog een voorzichtige beet (vaak zijn dit net de …. :-s ) en aan de andere zijde van het eiland krijgen ze ook enkele keren actie, waaronder een meter vis die helaas alleen maar eens komt kijken. Daarna varen we naar het noordelijkste deel van Ören maar ondertussen komt de wind opzetten. Er valt niet te vissen hoewel we natuurlijk wel even proberen. De terugweg wordt een hel. Windkracht 5-6 in de lengte over zo een bak water met zeewaardige golven met grote schuimkoppen erop als gevolg … Golf per golf gas dicht, gas open, proberen zo goed mogelijk in te schatten… Tim krijgt het vooraan in de boot toch zwaar te verduren en het water komt met emmers naar binnen. We halen het en na een hapje en drankje bevissen we opnieuw de stukken met de meeste actie. Er komen nog 2 vissen voor even in de boot maar dan is het hier ook afgelopen. Dan maar eens even verticalen met de spinhengel :-S . En zowaar binnen een half uur vangen we 3 snoekjes tot 60cm op 10-12m. Dit geeft ons niet bepaald veel moed. Dus maar weer naar het noordelijkste deel van Bunn. Hier vind je een soort van archipel. Heel interessant ware het niet dat hier 1001 mogelijke paaiplaatsen zijn en het dus zoeken is naar een speld in een hooiberg. Met behulp van de dieptekaarten bevissen we enkele interessante stukken en vangen nog enkele vissen. Maar we kunnen geen concentraties vinden. Zijn we zoveel te vroeg, zijn de snoeken nog helemaal niet begonnen aan hun reis richting paaigronden, is het water gewoon te koud? We weten het niet maar we hebben nog 1 dag en de weersvoorspellingen zijn bijzonder zonnig. Hiermee rekening houdend en ’s avonds de kaarten voor de zoveelste keer grondig bestudeerd te hebben, besluiten we de laatste dag veel tijd in de archipel door te brengen. Hier zijn veel kleine baaien in alle mogelijke richtingen dus er moeten er altijd bij zijn die net gunstig liggen t.o.v. de wind. We gaan uiteten in het dichtstbijzijnde stadje (zo een 20min rijden). In het donker is het een hele belevenis om de eerste onverharde kilometers af te leggen. Geen verlichting, scherpe bochten en continu omhoog en omlaag, maar de Volvo brengt ons zonder problemen waar we moeten zijn. Nadat we heerlijk gegeten hebben en weer veilig thuis zijn geraakt, maakt Jeroen zijn spullen klaar. We zullen hem immers ’s nachts naar de luchthaven brengen.

Dag 4

Na een hele korte nacht vertrekken we om 03.00 uur richting de luchthaven, droppen er Jeroen en komen terug aan om 07u15. Even een ontbijtje nuttigen en dan voor een laatste maal het water op.

Tim vist deze dag met Martijn en ik vis alleen. Het is gelukkig echt een wondermooie dag. De zon laat het beste van zichzelf zien. We merken ook op dat er wel 2 graden en meer verschil zit op bepaalde stekken en niet enkel in de heel ondiepe baaien zoals je zou verwachten. We vinden een mooi langwerpig stuk met verschillende kanalen/doorgangen en baaien waar het water 7.5 graden is en de diepte tussen de 5 en 9m is. Hier gaan we aan de slag. Er gebeurt helemaal niks totdat mijn scherm vol aasvis loopt.

Als je scherm zo vol loopt dan kunnen de rovers niet veraf zijn!

Ik laat een klein shadje zakken en binnen de 10 seconden: “boom”! Helaas verspeel ik deze vis. Ik besluit dan om eerst Martijn en Tim erbij te halen, geef aan waar de school zich bevindt en dan vallen we samen aan. Tot 3 keer krijg ik een voorzichtige beet op een 22 en 27cm ShadTeez maar geen enkele vis blijft hangen. Ook Martijn verspeelt nog een vis, in zijn geval al verticalend.

Zeer frustrerend als je grote alleenstaande symbolen in de buurt van de aasvis ziet staan en je ze niet gevangen krijgt…

Ze blijven niet hangen helaas.

We zoeken verder. Tim vangt nog een vis bij een eilandje, ik trol nog voorbij enkele eilandjes en taluds. Dan komen we in de laatste baai die we willen bevissen op dit stuk, 9 graden en de zon staat er al enkele uren op. Uit het niets haakt Martijn een mooi exemplaar van 94cm en ik krijg bijna gelijktijdig een volger. Eindelijk een vis van formaat. De baai wordt snel verder uitgevist maar helaas…

Martijn met een mooie negentiger uit een iets warmere baai.

De tijd begint te dringen. We besluiten enkele stekken vlak bij het huisje die we nog niet bevist hadden een kans te geven. Tijdens de 30min durende rit naar het meest zuidelijke deel kan ik maar aan 1 ding denken, 1 beuk, 1 mooie vis als afsluiter, meer heb ik niet nodig. Eens aangekomen merken we op dat ook hier plaatselijk de watertemperatuur flink gestegen is. Wat 1 dag zon al niet kan doen! Ik richt mijn pijlen op een mooi rietveldje dat uit de wind ligt door een klein eiland. Na enkele worpen wordt mijn shad hard gegrepen. Ik sla aan en moet flink druk zetten om beweging te krijgen. Mijn W8 staat lekker krom en ik voel enkele logge stoten maar dan valt de druk weg. Ik kan het niet geloven, inspecteer de shad en de dreggen en begin meteen opnieuw te werpen. Als een geslagen hond sta ik in het niets te werpen. Was het dat nu, moet ik met dit kl*te gevoel morgenochtend vertrekken? Een 50 meter en een tiental worpen verder hang ik opeens vast. Ik geef een harde tik (ik ben op dit moment echt niet om aan te spreken) en dan begint er aan de andere kant van de lijn iets te zwemmen. Ik ontwaak uit mijn nachtmerrie en ben 100% gefocust op deze vis. Deze vis zal geland worden hoe dan ook! Het duurt nog even voordat ik besef dat de vis nog steeds niet bij de boot is en best wat weerstand biedt. Eindelijk moet ik eens achter het grote Westin schepnet aan. Ik breng het net in gereedheid en voer de druk dan op. Hocus focus pats, in 1 beweging trek ik de vis het net in. Ik onthaak hem in het net en meet hem dan op de onthaakmat op. Precies 100cm, een welgekomen afsluiter. Ik ben er dan ook heel blij mee. Gelukkig zijn Tim en Martijn vlakbij en kunnen ze een paar foto’s maken.

100cm op de valreep.

Hierna werp ik nog even op dezelfde stek, wie weet zwemmen er nog enkele mooie vissen rond? Dan met nog 1u te gaan, besluit ik niet meer te vissen maar nog even te relaxen, te genieten van de natuur en enkele sfeerfoto’s te maken. Martijn en Tim vangen nog een visje maar dan zit het erop. ’s Avonds komt Michael nog even langs, hij pendelt vaak tussen Duitsland en Zweden voor het vlotte verloop van de praktische zaken. Hij is ook het eerste aanspreekpunt bij eventuele vragen of problemen. Hij is het eens met ons, we hebben gegokt maar verloren, we zijn te vroeg. Anderzijds hebben we ook wel geluk gehad want in de twee weken na ons vertrek sneeuwt het terug, vriest het weer en is er geen zon te zien. Aprilse grillen…

We sluiten de 4 daagse af met een 25 tal vissen maar ook met een nieuw plan, om dit water, waarvan we het potentieel geroken hebben, volgend jaar in dezelfde periode opnieuw aan te vallen maar dan wel 7 dagen en met (een beetje) voorkennis. Hopelijk is komende winter minder streng, dan kunnen de kaarten heel anders liggen…

Cheers